Keyboard4Me

Wiadomość o nowości Roland E-A7 zelektryzowała miłośników keyboardów tej marki w Polsce. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z faktu, że w dziedzinie keyboardów to właśnie Polska była przez wiele lat jednym z najlepszych rynków zbytu dla firmy Roland.

Polscy muzycy doceniali i nadal doceniają  walory keyboardów, które widocznie nie przekonały aż w takim stopniu użytkowników z innych części Europy i świata, powodując pauzę w dziedzinie ich produkcji przez firmę od czasów „lekko przeterminowanej” serii keyboardów BK. Seria ta pomimo anachronicznych rozwiązań w dziedzinie interfejsu użytkownika, a co za tym idzie komfortu obsługi instrumentu posiadała walory brzmieniowe trudne do zakwestionowania. Pomimo braku “fajerwerków” do których przyzwyczajają użytkowników producenci keyboardów innych marek, również część rozwiązań zainicjowanych w najwyższym modelu poprzedniej serii  czyli BK-9, byłoby do przyjęcia gdyby… Tu właśnie następował szereg wątpliwości których rozwianiem ma zająć się nowy keyboard E-A7.

Roland od lat posiada wiarygodne brzmienia wszelkiej maści instrumentów klawiszowych – nadal nie ma na rynku konkurencji w dziedzinie ilości brzmień akordeonowych których tak często poszukują muzycy pod kątem grania imprez okolicznościowych. Gitary które zwykle przy grze z ręki brzmią niezbyt przekonującą jak zwykle fantastycznie układają się w przypadku użycia ich w utworach midi. Basy świetnie osadzone, smyczki wyraziste i szerokie zarazem, no i konkretne brzmienia perkusyjne jak na Rolanda przystało. O syntezatorach nie ma nawet sensu rozmawiać – ich brzmienie posiada charakter legendarnego producenta jakim pośród syntezatorów od wielu lat jest firma Roland. Poza standardowymi grupami brzmień na pokładzie odnajdziemy także brzmienia umieszczone w grupie World, która to dzieli się na podgrupy charakterystyczne dla różnych regionów świata – co ciekawe to właśnie w tych grupach pośród egzotycznego instrumentarium możemy znaleźć mnóstwo standardowych, użytkowych brzmień jak najbardziej nadających się do wykorzystania w naszych szerokościach geograficznych. O ile rozlokowanie i dostęp do niektórych brzmień może być zastanawiający, to dla ułatwienia kolejnego odszukania raz już znalezionego brzmienia można użyć zapisu w 50 komórkach pamięci jako brzmienia Favorite lub skorzystać z komórek User Program.

Jak wcześniej wspomniano barwy „podsyca” dobrze znany z poprzednich modeli procesor DSP z 8 typami efektu Reverb, 8 typami efektu Chorus oraz 84 multiefektami MFX. Całości dopełnia po 6 presetów korektora Master EQ oraz kompresora Master Compresor. Instrument posiada również niezależne wejście mikrofonowo/liniowe do którego przyporządkowane są niezależnie: 2 efekty typu delay i 6 typu reverb. I znów można powtórzyć słowa: nic nowego ale to co jest działa bez zarzutu.

Style akompaniamentów działają w strukturze: 4 x Intro, 4 x Variations, 4 x Ending a ich łączna liczba przekracza 600 – większość z nich będzie wielbicielom marki doskonale znana, a na liście znajduje się zaledwie kilka zupełnie nowych pozycji. Szkoda, że nie znajdziemy większego powiewu świeżości w tym tak istotnym dla każdego keyboardu elemencie, ale oczywiście możemy liczyć na standardowy repertuar.

Nowe rozwiązania pojawiają się z kolei w dziedzinie obsługi instrumentu. Znanym widokiem są co prawda dwa ekrany które pojawiły się uprzednio w modelu BK-9, jednakże tym razem o ich zawartości nie może decydować użytkownik, a jest ona przyporządkowana na stałe. I tak w przypadku obsługi brzmień wszystkie informacje przedstawiane są na prawym ekranie, lewy ekran podaje całość informacji dotyczących akompaniamentów lub utworów. W przypadku niektórych funkcji aktywne są dwa ekrany w trybie lewego ekranu jako nadrzędnego nad prawym. Same wyświetlacze nie są kolorowe, ale są czytelne. Układ informacji na wyświetlaczu wraz z charakterystycznymi ,przylegającymi do obydwu ekranów przyciskami funkcyjnymi po bokach i na dole każdego z nich, dość wyraźnie nawiązuje do rozwiązań spotykanych w keyboardach firmy Yamaha. Równie analogiczna do keyboardów tejże firmy wydaje się być sekcja Pad która daje możliwość zsynchronizowanego odtwarzania pętli bądź pojedynczych fraz audio lub midi celem wzbogacenia akompaniamentów lub utworów. Ogólna liczba przycisków w instrumencie budzi grozę – jest ich aż 156 a wiele z nich ma przyporządkowane jeszcze po kilka funkcji ale to właśnie dzięki temu mamy szybki dostęp do wielu parametrów np. łatwo włączać i wyłączać poszczególne strefy brzmień (jedna na  brzmienie dla lewej ręki LOW i trzy dla prawej UP1, UP2 i UP3) lub też włączać i wyłączać poszczególne partie w akompaniamentach Analogicznie kontrolujemy głośność dzięki 6 suwakom umieszczonym pomiędzy ekranami. Po lewej stronie nad joystick`iem znajdziemy, poza klawiszami obsługi oktaw oraz transpozycji, aż 7 przycisków funkcyjnych Assignable Switch. Możemy na nich znaleźć zaprogramowane, lub (a może raczej przede wszystkim ) zaprogramować swoje własne działanie np. włączenie/wyłączenie efektu harmonizacji dla brzmienia prawej ręki lub włączenie dowolnego efektu – takie same działania można również przyporządkować do zewnętrznego pedału podłączonego do E-A7. Funkcjonalności dopełniają pokrętła głośności: główny Master Volume oraz głośności wejścia Mic/Line In. Z pokrętłem Master Volume sąsiaduje pokrętło-encoder Balance/Value który po przyciśnięciu zmienia swoją funkcjonalność mogąc kontrolować zamiennie albo balans pomiędzy odtwarzanym stylem/utworem a brzmieniami prawej ręki, albo służąc jako pokrętło zmiany parametrów Value.

Instrument nie posiada pokładowej możliwości wielościeżkowego nagrywania midi – dostępny jest wyłącznie rejestrator audio nagrywający pliki typu WAV. Możliwa jest natomiast edycja poszczególnych ścieżek w utworach midi na zasadzie obróbki istniejącego materiału melodycznego pod kątem rodzaju brzmienia, głośności, korekcji itp. Możliwe jest także zastosowanie do każdego z utworów dwóch efektów A i B (można je wybrać z istniejących 84 edytowalnych efektów MFX) które z kolei można włączać dla poszczególnych ścieżek w utworze. Zmian można dokonywać dzięki narzędziu Makeup Tools, z kolei finalne efekty tych zmian łatwo zapisać a później przywołać z pamięci użytkownika User Program, która posiada swoje dedykowane przyciski numeryczne tuż nad klawiaturą po prawej stronie instrumentu. Te same przyciski po zmianie opcji obsługują fabrycznie zaprogramowanie ustawienia do utworów zwane Music Assistant.

Jest jedna rzecz która w E-A7 może okazać się przyszłościowa – jest nią pokładowy sampler o łącznej pamięci 128 MB. Dzięki niemu możemy zaimportować do instrumentu gotowe próbki pod postacią sampli lub multisampli, a nawet sami je w instrumencie nagrać i obrobić aby następnie użyć jako własne brzmienia. Objętość pamięci nie jest być może zbyt elastyczna, ale daje szanse na uzupełnienie ewentualnych braków w instrumentarium. Być może za jakiś czas użytkownicy odnajdą gotowe zestawy na podległej firmie Roland stronie Axial dysponującej póki co dodatkowymi zasobami brzmieniowymi do syntezatorów?

`